Mijn eerste officiële baan was legendarisch. Na een vakantiebaantje als koerier/vakkenvuller/heftruckchauffeur, belandde ik op de verkoop binnendienst bij een traditionele groothandel.
Je kunt ze zo uittekenen: (groot)vader ooit gestart en met meer geluk dan wijsheid gegroeid naar een organisatie met honderd 'werknemers' - zo heette dat toen nog. En alle charmes van een familiebedrijf in optima forma aanwezig:
Zwaar overbetaalde familieleden, vrienden en bekenden op belangrijke sleutelposities. Een financiële afdeling die verdacht veel weg had van een aflevering Debiteuren Crediteuren. De IT-afdeling weggestopt in een bezemkast zonder daglicht.
Maar dan de verkopers... die waren écht cool. Met hun leaseauto’s. Waar ze al sigarettenrokend - en met hun linkerelleboog uit het raam hangend - zo stoer en snel mogelijk achteruit inparkeerden op de stoep voor de receptie. Om vervolgens mij als jongste bediende naar het magazijn te sturen voor een spoedorder van 100 plintentrapjes en 10 doosjes luchtbellen voor de waterpas.
Nu die onderbroekenlol even terzijde: ik had er de tijd van mijn leven!
Want het motto 'work hard, play harder' is daar volgens mij uitgevonden.
Daardoor waren het saamhorigheidsgevoel en de sfeer ongeëvenaard.
Penalties schieten in het kantoor van de directeur, vrijmibo's die duurden tot zamo en er was een heuse 'wall of shame' waar we collectief onze eigen slechtste klantoffertes met de meeste typfouten inlijstten.
Om maar niet te spreken over die zakenreis naar China. Waar onze directeur weer op Schiphol landde met slechts één schoen aan na een uit de hand gelopen karaoke avond.
Tussen de lol door werd er ook hard gewerkt en ben ik in het piekseizoen meerdere keren in driedelig pak op de heftruck gesprongen om mijn magazijnmaten uit de brand te helpen.
Dat collectiviteitsgevoel mis ik vandaag de dag nog wel eens.
Zeker bij veranderingen in de leefomgeving waar het per definitie moet draaien om de gebruikers - dus jij en ik als inwoners. Vaak komen die té laat aan bod en valt er niets meer te kiezen of mee te beslissen. Daarom...
Stap collectief uit je eigen schaduw en durf te ontwikkelen vanuit behoefte!
P.S. Wil je ook weten hoe je makkelijk en snel ontwikkelt vanuit behoefte? En beter gedragen plannen realiseert? Mail me dan.