Nieuwe dingen zijn spannend. Punt.
Je weet namelijk niet wat er gaat gebeuren. Je hebt geen zekerheid over de uitkomst. En dan slaat de twijfel toe...
Is dit wel een goede keuze? Of heb je meer de Nike mentaliteit? Of die van Pippi Langkous? Want als je het nog nooit hebt gedaan, kun je ook denken dat het wél gaat lukken. Jezelf overtuigen met daden is trouwens per definitie makkelijker dan met woorden.
Dan denk ik - vooral rond Koningsdag - altijd terug aan mijn eigen pre-vadertijd. Onze jaarlijkse vriendentraditie begon met een treinreis naar de hoofdstad (gewapend met lauwe six-packs bier). Daar aangekomen volgden we niet als oranje schapen de kudde naar het Museumplein, maar doken we steevast linksaf de Zeedijk op.
Eerste stop: (donkerbruin) café de Zeemeeuw.
Jarenlang lalden we daar overdreven mee op de klanken van André Hazes sr. Aangestoken door onze enthousiaste verhalen, werd de groep uitgebreid en wilde Kaat ook wel een keer mee (echte naam bekend bij de redactie).
Maar Kaat was geen Pippi Langkous. Kaat durfde geen bier te halen in een wildvreemde kroeg waar alle ogen op haar waren gericht. Ze telde liever alle bierviltjes aan het plafond en pastte eigenlijk beter in Madame Tussaud dan in het feestgedruis.
In het huidige landschap van complexe integrale gebiedsopgaves, acute woningnood en versnelde verduurzaming is Kaat-gedrag voor sommigen een primaire reactie. Toch pleit ik vurig voor meer Pippi Langkousen en Nikes. Wie namelijk niet waagt, blijft altijd (zeemeeuw)maagd...
P.S.: Als je écht integraal wil werken aan de leefomgeving, moet de gebruiker altijd centraal staan. Wil je weten hoe wij zorgen dat lokale belevingsdata leidt tot betere plannen? Klik dan op onderstaande link.
Volgende maand weer een nieuwe post!
Frank